นอนกรนเกิดจากอะไร? อธิบายสาเหตุ พร้อมวิธีรับมือแบบเข้าใจง่าย

เสียงกรนไม่ได้มาจากปอดหรือเสียงพูด แต่เกิดที่ทางเดินหายใจส่วนบน ได้แก่

• โพรงจมูก
• เพดานอ่อน
• ลิ้นไก่
• ลิ้น
• ผนังคอหอย

หากโครงสร้างเหล่านี้แคบหรือหย่อนตัวมากเกินไป จะทำให้อากาศไหลผ่านลำบากและเกิดเสียงสั่นสะเทือน

กรนเบา : มักไม่มีอันตรายร้ายแรง เป็นเพียงภาวะทางกายภาพชั่วคราว เช่น ง่วงมาก อ่อนเพลีย หรือนอนผิดท่า

กรนเสียงดัง หรือมีจังหวะหยุดหายใจ : เป็นสัญญาณที่ต้องระวัง เพราะอาจสัมพันธ์กับ “ภาวะหยุดหายใจขณะหลับ” (Obstructive Sleep Apnea – OSA) ซึ่งมีผลต่อหัวใจ สมอง และความดันโลหิต

สำหรับบางคน การนอนกรนอาจเป็นเพียงปัญหาเสียงรบกวนต่อคนรอบข้าง แต่ในหลายกรณี นอนกรนคืออาการเริ่มต้นของโรคเรื้อรังที่ซ่อนอยู่ โดยเฉพาะ OSA ซึ่งทำให้สมองขาดออกซิเจนซ้ำ ๆ ระหว่างนอน ส่งผลต่อคุณภาพชีวิต การทำงาน และสุขภาพหัวใจในระยะยาว

ดังนั้น หากคุณหรือคนใกล้ชิดมีอาการนอนกรนบ่อย ควรเข้ารับการตรวจวินิจฉัยกับแพทย์เฉพาะทางเพื่อความปลอดภัยในอนาคต

บางคนมีโครงสร้างทางเดินหายใจที่แคบกว่าปกติโดยกำเนิด เช่น เพดานปากลู่ลง ลิ้นไก่ยาว หรือเนื้อเยื่อในช่องคอหย่อนตัวมากกว่าปกติ สิ่งเหล่านี้ทำให้อากาศไหลผ่านได้ยากและเกิดเสียงกรนในขณะหลับ โดยเฉพาะในช่วงที่กล้ามเนื้อคลายตัว

ผู้ที่มีคางเล็กหรือขากรรไกรล่างถอยร่นไปด้านหลัง จะมีทางเดินหายใจด้านหลังแคบลงโดยธรรมชาติ ยิ่งเวลานอนหงาย ลิ้นจะตกลงมาปิดทางเดินหายใจมากขึ้น ทำให้เกิดเสียงกรนหรือหยุดหายใจขณะหลับได้ง่ายขึ้น

ไขมันส่วนเกินโดยเฉพาะบริเวณลำคอ มีผลโดยตรงต่อทางเดินหายใจ เพราะอาจไปกดทับหลอดลมและช่องคอ ทำให้หายใจลำบากและเกิดการกรน ยิ่งน้ำหนักมาก เสี่ยงต่อการเกิดภาวะหยุดหายใจขณะหลับ (OSA) มากขึ้นตามไปด้วย

เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาบางชนิด เช่น ยานอนหลับหรือยาคลายเครียด จะทำให้กล้ามเนื้อในลำคอคลายตัวมากเกินไป ทำให้ช่องทางเดินหายใจแคบลงโดยไม่รู้ตัว เพิ่มโอกาสการกรนหรือหยุดหายใจชั่วคราว

ผู้ที่มีอาการคัดจมูก น้ำมูกไหลเรื้อรัง หรือจมูกตันจากโรคภูมิแพ้และไซนัสอักเสบ จะหายใจทางจมูกลำบาก ส่งผลให้ต้องหายใจทางปากมากขึ้นในขณะหลับ ซึ่งเพิ่มโอกาสเกิดเสียงกรนโดยตรง

ท่านอนหงายทำให้ลิ้นและเนื้อเยื่อภายในช่องปากตกไปด้านหลังมากกว่าท่านอนอื่น ๆ จึงขวางทางเดินหายใจได้มากขึ้น และมักเป็นท่าที่ทำให้กรนหนักกว่าปกติ